فراوانی انواع زخم‌های شیردانی در گاومیش‌های اهواز: بررسی کشتارگاهی

زخم شیردان یک اختلال گوارشی در همه‌ی نشخوارکنندگان اهلی بوده و بسته به نوع آن با نشانه‌های بالینی متفاوتی همراه می‌گردد. هدف از مطالعه حاضر تعیین وجود یا عدم وجود زخم‌های شیردانی در گاومیش می‌باشد. برای انجام این کار شیردان200 رأCس گاومیش کشتار شده درکشتارگاه اهواز مورد بررسی قرار گرفته است. در هر مورد، پس از ارزیابی ظاهری ضایعات شیردان جهت حصول اطمینان، بررسی هیستوپاتولوژیک نیز بر روی برخی از آنها انجام می‌گرفت. در این بررسی 127 گاومیش(5/63درصد) دارای زخم شیردان بودند. تمام زخم‌ها (به جز 2 مورد) از نوع 1 تشخیص داده شدند.که به انواعa1، b1، c1 و d1طبقه‌بندی گردید. هشتاد و شش مورد(43درصد) از شیردان‌ها، دارای حداقل نواقص مخاطی بوده که به‌عنوان زخم نوع a1 شناخته شدند. ضایعات عمیق‌تر b(1) در 62 شیردان(31درصد) مشاهده گردید. در 19 مورد (5/9درصد(زخم نوع c1و در18 مورد (9درصد) زخم نوع d1 تشخیص داده شد. در تعداد قابل توجهی از شیردان‌ها انواع مختلف زخم مشاهده گردید. زخم‌‌های نوع a1 و b1 عمدتاً در پیلور و زخم d1 عمدتاً در بدنه شیردان یافت شدند. فراوانی زخم c1 در پیلور و بدنه یکسان بود. هیچ‌گونه تفاوت آماری معنی‌داری بین دو جنس و دو گروه سنی از نظر فراوانی زخم شیردان مشاهده نگردید.